Μ'ακούς;

Μυρωδιά από μισοκαμμένα ποιήματα
Σου χτυπάει στα ρουθούνια
Με φαντάσματα μοιάζουν
Στροβιλίζονται στο δωμάτιο
Καθώς τα παρασέρνει ο αέρας
Πνοή βαριά μπαίνει απ τα παράθυρα
Που πηγαινοέρχονται
Σαν αναποφάσιστοι διαβάτες
Τη νιώθεις στο λαιμό και  θυμάσαι
Ένα χάδι απο χείλη αγαπημένα
Τρομάζεις..
Τα παντζούρια βροντάνε με θυμό
Ζητούν να ξεσηκώσουν και πάλι τη ζωή
Και οι μεντεσέδες τρίζουν
Θρηνώντας με λυγμούς
Περπατάς σιγά, στις μύτες των ποδιών σου
Ανώφελο, οι αναμνήσεις θα ξυπνήσουν
Απ’το πάτωμα που τρίζει
Σα γερασμένη θεατρίνα
Μουρμουρίζει ξεχασμένες πια κουβέντες
Και σου φέρνει στα δόντια ανατριχίλα
Προσεχτικά χαιδεύεις με τη παλάμη ένα τοίχο
Σκύβεις το κεφάλι,περιμένεις για λίγο κάτι αόριστο
Ένα δάκρυ κυλά και γυρνάς να φύγεις

Είμαι εδώ..

Μ’ακούς; 
Μ’ακούς.......;